بله، روزگاری بود که بیدرنگ شب میشد و با جستوجوی گرما و تکه های تقریباً خوردنی به خوبی میگذشت.

پیرمرد به تیرک بادبان تکیه داده و باد به سختی موهای تنگ و بلندش را به بازی گرفته بود.

خودت فهمیدی داری می‌ میری؟

هزار و یک حکایت دارد زندان لاکان رشت. هزارتا را باور کنند، این یکی را نمی کنند: یک شب در بند محکومین مرد باز شد، یک دختر را انداختند درونش

در این کتاب سی رساله‌ ناشناخته از جوانمردان و قلندران و پیشه‌ وران، از نسخه‌ متونهای خطی گوناگون، گردآوری و تصحیح شده است.

این مجموعه ۳۸ قطعه شعر را دربردارد...

در اتاق را که باز می کرد، پوسته های تن مرد بلند می شدند و دوباره آرام روی قالیچه و پتو می نشستند.

از زمانی که نسبت به سرنوشتم صبور و حتی بی تفاوت شده بودم

دعوت به تماشای رنگ­هایی که مدام در فضا دورتر می­شوند. عیش زیستن و خون داشتن... .