مسعود سپهر متولد ۱۳۳۵ و فارغ‌التحصیل رشته طراحی تایپوگرافی از کالج چاپ (ارتباطات) لندن در ۱۳۵۸ است. وی طراح قلم‌های فارسی یکان، آموزه، برکت و فناوری بوده و طراحی اولین کارت ملی ایران از کار‌های اوست و به عنوان استاد مدعو دانشیار پایه یک در دانشگاه تهران، دانشکده هنر‌های زیبا دانشکده هنر تهران، دانشگاه آزاد اسلامی و... در سطوح کارشناسی و کارشناسی ارشد تدریس می‌کند...

ای خدایا، در چه شرایطی قرار گرفته ایم، هیچ کداممان قادر به تشخیص راست و دروغ از هم نیستیم.

کتاب «تئاتر انقراض» با ایجاد پلی میان فلسفه ژیل دلوز و هنر اجرا، دریچه‌ای نو به سوی درک عمیق‌تر از اجراهای معاصر می‌گشاید. این کتاب، با تمرکز بر مفاهیم کلیدی دلوز همچون «شدن»، «تکرار» و «ریشه‌ها»، به ما نشان می‌دهد که چگونه تئاتر می‌تواند فراتر از بازنمایی‌های سنتی رفته و به عرصه‌ای برای تجربه‌های نو، خلاقانه و دگرگون‌کننده تبدیل شود.

کتاب، فضای کلاس آموزشِ بازیگری طوری بازسازی شده است که خواننده خود را درآن تصور می‌کند و می‌تواند اتفاقات آن را در ذهنِ خودتصور کند.

برای هرکسی که می خواهد درک عمیق تری از این موسیقی داشته باشد، اثری خواندنی است.نثر جویا سرزنده و روان و سرشار است از بینش های شگفت انگیزی که در طول کتاب آن ها را بر ما آشکار می کند ...

کتاب پیش رو گفتگویی است با داود فتحعلی بیگی، بازیگر و کارگردان تئاتر که در حوزه‌ی سینما، تئاتر و نویسندگی فعالیت دارد. محتوای این اثر پیرامون نمایش‌های آیینی و سنتی ایرانی است. عاشقانه تحقیق کرد، عالمانه قدم برداشت و با جماعت تعزیه‌خوان و نمایشگران تخت حوضی رفیق شد و از آن‌ها آموخت. اما این آخر کار نبود، او هم فراگرفت و هم نیروهای علاقه‌مند را آموزش داد. چه با نوشتن و به‌ثبت‌رساندن و چه با اجرا با تمام هَمش و طی این سال‌ها به وظیفه‌ای که خود به دوش گرفته گفته است: وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم که در طریقت ما کافریست رنجیدن بهروز غریب پور مناقشه بر سر داشتن یا نداشتن سنت نمایشی، تاریخچه و پیگیری اعتبار یا عدم اعتبار اسناد و مدارک مربوط به آن، چنان ما را به خود مشغول داشته است که از یاد بُرده‌ایم با آنچه هست چه می‌توان کرد یا باید کرد. روزآمدکردن تنها راه حفظ جریان تئاتر آیینی سنتی ماست. محمد چرم‌شیر