میخواهم واژه از مدافتادۀ «ناب» را برای توصیف هذیانهای ذهن یک قربانی به کار ببرم. این ویژگی، بخشی از قدرت این کتاب است و همچنین مهارت جسورانه آن در ارائۀ روایتی سرگرمکننده و در عین حال آزاردهنده. بلو به دو رمان اول خود پشت میکند و آنها را به خاطر «جدیت شکوه و شکایت»، کوچک میشمارد. هذیانهای ذهن یک قربانی قطعاً اثری کمدی نیست، مگر از دیدگاه غیرقابل تصور برخی از خدایان یونان باستان.