ایسیدرو ویدال، مردی بازنشسته و نهچندان پرشور، یک روز صبح خود و دوستانش را در میانهی جنگی غیررسمی مییابد؛ جنگی که در آن جوانها به جان پیرها افتادهاند.
داستانهایی که سامبرا مینویسد کوتاه و کم حجماند. شیوه داستاننویسی او هم همین گونه است، موجز اما صریح. ایده را یک راست روی کاغذ سرازیر میکند و حالا وظیفه خواننده است که سهمش را از این کلام موجز بردارد یا برندارد. این ویژگی در نثر او نیز بازتاب دارد. گویی خواننده رو به رویش نشسته باشد و با هم مشغول گپ و گفت باشند، بدون زبان بازی شبیه آنچه که در زبان زندگی روزمره جریان دارد.
هاروکی موراکامی نویسنده نام آشنای ژاپنی در اغلب آثارش پرسشهای وجودی انسان را میکاود و با محو مرزهای واقعیت و خیال و نیز با ترسیم فضایی رویاگونه به شرح عمیقترین تجارب انسانی مینشیند؛ از تنهایی و تردید گرفته تا جست و جوی معنای زندگی.
بوستان سعدی یا سعدینامه، نخستین اثر سعدی است که بهصورت نظم تألیف شده است. او این اثر را زمانی که در سفر بوده است، سروده و هنگام بازگشت به شیراز، آن را به دوستانش عرضه کرده است.
توکار چوک در زمان ضیافت اشباح نه تنها دست به تسویه حسابی فمینیستی با افلاطون و مان میزند، بلکه میگوید آثار این دو نقاط عطف نمادینی است که با فاصله بیش از دوهزار سال از یکدیگر، پیروزی بیچند و چون مردانگی را در مدیریت فکری جهان نشان میدهد.