داستان‌هایی که سامبرا می‌نویسد کوتاه و کم حجم‌اند. شیوه داستان‌نویسی او هم همین گونه است، موجز اما صریح‌. ایده را یک راست روی کاغذ سرازیر می‌کند و حالا وظیفه خواننده است که سهمش را از این کلام موجز بردارد یا برندارد. این ویژگی در نثر او نیز بازتاب دارد. گویی خواننده رو به رویش نشسته باشد و با هم مشغول گپ و گفت باشند، بدون زبان بازی شبیه آنچه که در زبان زندگی روزمره جریان دارد.

بازرس داستان دو شکست پیاپی است.

نام راوی را نمی دانیم اما می دانیم که از دست کسانی فراری است؛ شکارچیان بدذاتی که از آنها هم چیز زیادی نمی دانیم...

استاد تنها و شکست خورده، با هیچ کاری نکردن و بی هدفی روبروست؛

پیتر هاندکه جهانی از آثار ادبی ابسورد، مینیمال و سبک رمان نو را در ذهن دارد که عصاره همه آن ها را می توان در آثار او به ویژه در تکرار یافت.

(داستان های فارسی،قرن 14)