کتاب نشان دهنده حرکت شعر نو هفتاد ساله ما است، از آغاز تا اکنون

نگاه بر چه برگردانده بودم از تماشای تو....

چه می دانم شاید سرزمین های خوف دیدنی باشد

اصوات با شتاب از حنجره ها می گریختند فرصت نبود! باید میان اصوات «ت» را در گلویم اسیر می کردم ...

مدادرنگی خنده های جا مانده توی اتاق...