تونیو آسپیلکوئتا رؤیایی در سر دارد: سرزمینی متحد و یک‌پارچه، سرزمینی غرق نغمه‌ها و ملودی‌ها. اما کاوش بی‌وقفه‌‌ی تونیو در ژرفای موسیقی و تاریخ، و تلاش وسواس‌گونه‌اش برای نگارش کتابی که روایتگر این رؤیا باشد، او را به ورطه‌ای بس پیش‌بینی‌ناپذیر می‌کشاند، به نقطه‌ای که بازگشت از آن میسر نیست.

اندرو، در جست و جوی آرامش و فرار از هیاهوی خسته‌کننده زندگی شهری به سواحل دنج و رؤیایی جنوب ایتالیا پناه می‌برد. سفر او که تنها به قصد استراحتی کوتاه آغاز شده بود با دیدار کلودیو ماهیگیری خردمند و آگاه، مسیری دیگر می‌گیرد....

این داستان شگفت‌انگیز و مسحور‌کننده حس جادویی ماندگاری را در ذهن خوانندگان به جا خواهد گذاشت؛ جادویی خواندنی برای هر آن که از واقعیت زندگی روزانه خسته شده است.

هر آدمی بعد از خواندن حتی یک صفحه از یک کتاب، دیگر آن آدم سابق نیست و طرز فکرش تغییر می‌کند. گر چه گاهی اوقات حواسمان از کتاب‌ها و دنیایشان پرت می‌شود و

داستان‌هایی که سامبرا می‌نویسد کوتاه و کم حجم‌اند. شیوه داستان‌نویسی او هم همین گونه است، موجز اما صریح‌. ایده را یک راست روی کاغذ سرازیر می‌کند و حالا وظیفه خواننده است که سهمش را از این کلام موجز بردارد یا برندارد. این ویژگی در نثر او نیز بازتاب دارد. گویی خواننده رو به رویش نشسته باشد و با هم مشغول گپ و گفت باشند، بدون زبان بازی شبیه آنچه که در زبان زندگی روزمره جریان دارد.

درحالی‌که سه پادشاهی در آتش جنگ می‌سوزند، پدر مِی‌لین از فرمان امپراتوری برای پیوستن به جنگ سر باز می‌زند. او که در بند اعتیاد به افیون گرفتار است تصمیم دارد مِی‌لین را در ازای شیربهایش بفروشد؛ اما وقتی مِی‌لین می‌فهمد مردی که قرار است همسرش شود نیز فردی خشن و بدخوست، درمی‌یابد که اگر خودش قدمی برندارد، شرایط زندگی برایش تغییر نخواهد کرد....