آن موقع بیست سالم بود می‌گفتم لعنتی، صبر داشته باش، باندینی. ده سال وقت داری کتاب بنویسی، پس سخت نگیر، بزن بیرون و درباره‌ی زندگی چیز یاد بگیر، تو خیابان‌ها قدم بزن.

(داستان‌های آمریکایی، قرن 20)