رمان «کوی غزلها» خطی مستقیم است و فلشبک عمداً در آن به کار نرفته. داستان خانوادهای است گیرافتاده میان سنت و مدرنیسم که فاجعهای خانوادگی اساس آن را به خطر میاندازد.
از سوی دیگر مبارزهای است علیه یأس و ناامیدی و درد فراق و تبدیل این همه تلخکامی به شعر و هنر. رمانی است امیدبخش که در اوضاع حاضر سخت بدان نیاز داریم.
اهل ادبیات جدی نیز در هنر داستانسرایی خانم ابوالعلاء شک نمیکنند. این رمان با تحسین منتقدان روبهرو شده و برخی آن را با آثار نجیب محفوظ قیاس کردهاند.