به رشت که رسیدند، بیتا هانا را به خانه ی مادر بزرگش برد

گفتم حالا چی شده یاد آن روزها افتادی، گفت همیشه یاد آن روزها ست...

خشمگین بودید از بی عدالتی، زورگویی

ملک پروان. اگر نتوانم خط و خبری از ثری برایش ببرم می میرد. و اگر ملک بمیرد، اگر دق کند نمی دانم من سروکارم به چه روزگاری بیفتد

رمانی با مضمون گم گشتگی...

تو آن بلای قشنگی که آمدی به سرم...