نادر ابراهیمی نویسنده‌ی خوش ذوق و ظریف‌نویس معاصر، پدید آورنده‌ی صدها اثر تحقیقی و ادبی و رمان است که در میان آن‌ها سه اثر بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم، چهل نامه‌ی کوتاه به همسرم و یک عاشقانه‌ی آرام از شهرت و محبوبیت خاصی میان علاقه مندان به رمان و ادبیات برخوردارند.

می‌خوام داستان خانواده‌ی حاج عباس جوكارِ بولاتپه‌لوش و حاج حسنِ جوكار بولاتپه‌لوش رو براتون بگم!

رمان با تمرکز به زندگی شهید سیدحسین دیباج قبل از انقلاب شکل گرفته است و ماجرا یک ساواکی است که به یک لمپن در همسایگی سیدحسین دیباج که عاشق خواهر اوست نفوذ میکند و او را تحت تاثیر خودش قرار داده تا سیدحسین را که فراری است به دام بیاندازد.

بیروط فقط یک مکان نیست، فقط یک شهر خاورمیانه‌ای نیست؛ بیروط سرآغاز تغییری است برای مرد جوان مستندسازی که در زمانه‌ی پراضطراب و هیاهویی که داعشی‌ها و تکفیری‌ها راه انداخته‌اند از آلمان به بیروط می‌رود تا با مردی آشنا شود که می‌گوید: کشور با محبت ساخته می‌شود.

نادر ابراهیمی (زاده ۱۴ فروردین ۱۳۱۵ در تهران – درگذشته در تاریخ ۱۶ خرداد ۱۳۸۷، تهران)، داستان‌نویس معاصر ایرانی بود. او علاوه بر نوشتن رمان و داستان کوتاه در زمینه‌های فیلم‌سازی، ترانه‌سرایی، ترجمه، و روزنامه‌نگاری نیز فعالیت کرده‌ است. ابراهیمی، همراهِ بهرام بیضایی و ابراهیم گلستان، از اندک‌شمار سخنوران ایرانی به‌شمار می‌رود که هم در سینما و هم در ادبیات کار کرده و شناخته شده بوده‌اند. نادر ابراهیمی تحصیلات مقدماتی خود را در زادگاهش یعنی شهر تهران گذراند و پس از گرفتن دیپلم ادبی از دبیرستان دارالفنون، به دانشکده حقوق وارد شد. اما این دانشکده را پس از دو سال رها کرد و سپس در رشته زبان و ادبیات انگلیسی به درجه لیسانس رسید. نادر ابراهیمی چندین فیلم مستند و سینمایی و همچنین دو مجموعه تلویزیونی را نوشته و کارگردانی کرده، و آهنگ‌ها و ترانه‌هایی برای آن‌ها ساخته‌ است.

کتاب حباب های سرگردان برابر با یک رمان معاصر و ایرانی است که یک راوی اول‌شخص دارد. این راوی منتظر است. منتظر چه کسی و یا چه چیزی؟ این رمان را بخوانید تا بدانید.