و هنوز به چشم می توانیم ببینیم که زنان ما در جاهای مختلف ایران پا به جای مرد کارهای دشوار انجام می دهند ....

رئیس، دست خودم نبود. سه ماه بود کسی رو نکشته بودم.

جوان شهرستانی بی مایه ای بود که همیشه دوروبر باجه تلفن می پلکید و روی گونه اش جای زخم سالکی بود...

وقتی بانو برای آخرین بار در آینه نگاه كرد، دیگر خود را نمی‌ شناخت

داستان های کلباسی تنوع روایی و موضوعی دارند و رد پای تاریخ معاصر ایران را در آن ها می توان رصد کرد.

دیگر وقتش رسیده بود که این تنهایی را تمامش کنم.