روایت نابودی انسان امروز در برابر هجوم بی وقفه خاطرات است

پاهایش را میکشید و از پله ها بالا میرفت عذابی الیم بود. پاکتی کاغذی زیر بغل داشت یک نان فرانسوی و یک شیشه باده سرخ بوردو

چند ماه پیش هم توی ملاصدرا داشتم می رفتم که یکهو چشمم خورد به یکی از همین نوشته ها

روی میز سرش پر از صدای این و آن صدای آتو از نوشتن تندتر، نوشتن به صدها نمی رسید انگار بخواهی گل های سرخ قالی را بگیری توی دست نگاه داری

آن مادران، این دختران رمانی اجتماعی است.