دلدار گفته بود: من از خداحافظی طولانی بیزارم. یه خداحافظی طولانی، مثل پریدن از یک ارتفاع بلنده. هرچه‌قدر دل دل کنی. هرچه‌قدر این پا اون پا کنی فقط سخت‌ترش می‌کنی. باید چشماتو ببندی و یکدفعه بپری.

قصه یک پراکندگی انسانی است در شهری مدرن و تاریخ زده...

مثل پر کاهی بین آسمان و زمین معلق مانده بودم

نثری پر کلمه و موجز بدنه رمان را ساخته است...

قصه دو زن که هر کدام جنسی از تنهایی را تجربه میکنند و منتظر فرصتی اند تا سرنوشت شان را رقم بزنند...