نسلی که ایام انقلاب 1357 ایران را زندگی کردند، تشویش‌ها و سردرگمی‌ های بسیاری را با خود حمل کرده و می‌کنند

رمان ایرانی

دلدار گفته بود: من از خداحافظی طولانی بیزارم. یه خداحافظی طولانی، مثل پریدن از یک ارتفاع بلنده. هرچه‌قدر دل دل کنی. هرچه‌قدر این پا اون پا کنی فقط سخت‌ترش می‌کنی. باید چشماتو ببندی و یکدفعه بپری.

قصه یک پراکندگی انسانی است در شهری مدرن و تاریخ زده...

مثل پر کاهی بین آسمان و زمین معلق مانده بودم