گاهی تصور می‌کنم دنیایی دیگر را... دنیایی که شاید من از آن متولد شده باشم دنیایی جدا از این کره خاکی... شاید زمانش نرسیده باشد اما...

دریا در نزدیکی موج‌های بی‌قرار خزر، به شبی برمی‌گشت که لباس عروسش را به دیوار اتاقش آویخته بود.

ساعتی پیش، وقتی در اتاق دخترش را باز کرد تا برای شام صدایش کند...

داستان فارسی

ديروز بود كه اطاقم را جدا كردند، آيا همان‌طورى كه ناظم وعده داد من حالا بكلى معالجه شده‌ام و هفته ديگر آزاد خواهم شد؟ آيا ناخوش بوده‌ام؟

زمان آرام‌وقرار ندارد. مثل عشق بی‌تاب است.