کتاب در بستری داستانی به دغدغه‌های فروغی دربارۀ سرنوشت ایران و پذیرش مسئولیت در آن برهۀ تاریخی می‌پردازد و از منظری شخصی تر، واقعه‌ ای تاریخی را بررسی می‌کند

برایش زیرلب خواند «غنّی لی... شوی شوی... آهسته آهسته برایم بخوان.

تمام لحظه های عمر من، کنار تو... چرخیدن در تاریکی بود...!

از این فکر خودش ترسید می دانست آقای ایکس ذهنش را می خواند حتما از این که درباره باطن او چنین قضاوتی کرده عصبانی می شود

از عشق سخن باید گفت...