درون هر کس، قبرستانی است برای آنها که دیگر نمی خواهد به یادشان باشد اما قبرستان های بیرون از روحمان پر است از آنهایی که دل مان می خواهد همیشه جلوی چشمانمان باشند

برایش زیرلب خواند «غنّی لی... شوی شوی... آهسته آهسته برایم بخوان.

کتاب در بستری داستانی به دغدغه‌های فروغی دربارۀ سرنوشت ایران و پذیرش مسئولیت در آن برهۀ تاریخی می‌پردازد و از منظری شخصی تر، واقعه‌ ای تاریخی را بررسی می‌کند

روی زانو می‌نشیند و می‌گوید: «امشب سی‌ ام اسفنده و من هم می‌خوام باهات روراست باشم.»

پوست بر زنگار رمانی جنایی ا‌ست، روانشناسی میانسال درگیر ماجرای دو قتل و ناپدید شدن مردی در یک شهرک دورافتاده می‌شود.