در کتاب تقصیر هر دوی ماست، جان و ونسا رابطهشان را زیر ذرهبین میبرند تا خوانندگان رابطهی خودشان را بهتر درک کنند: روابطشان در گذشته چگونه بوده؟ چگونه با یکدیگر پیشرفت میکنند تا یک پیوند سالم و بلندمدت را پرورش دهند؟
این یک آیین است که من باید انجامش دهم . در حالی که به آرامی سر را می تراشم ،به این پسر کوچک با ارزش میاندیشم و تمام جزئیات جراحی را در ذهنم مرور می کنم.
خیلی از موفقهای مضطرب، کمالگرایی را ابزاری میدانند برای اجتناب از احساسات آزاردهنده حاصل از شرم و نقد شدن، و تا سرحد پرکاری به خودشان فشار میآورند تا به استانداردهای دست نیافتنی بی نقص بودن برسند.
انسانها رفاه و خوشبختی خود را با کسانی که در اطراف آنها زندگی میکنند میسنجند. وقتی کسی از اطرافیان وضع بهتری پیدا میکند، شور رقابت با آن خوشبختی بقیه را هم در بر میگیرد