این کتاب مسئلهی کهن و چالشبرانگیز فلسفهی دین یعنی «مسئله شر» را نه فقط بهعنوان پرسش منطقی، بلکه بهعنوان دغدغهای اخلاقی و تجربی بررسی میکند. سخنور اثبات نمیکند که شر با وجود خدا ناسازگار است، بلکه «خدای اخلاقی» – خدایی همراه با وجدان اخلاقی انسان – را از منظر سه مکتب اخلاق فلسفهورزی (وظیفهگرایی، پیامدگرایی و فضیلتگرایی) نقد میکند. هدف اصلی او ارائهی تحلیل انسانی از واکنش و مسئولیت انسان در برابر شر و رنج است، نه صرفاً دفاع نظری از خدا یا توجیه شر. این گفتوگو میان عقل، وجدان و تجربهی زیسته، زمینهای برای فهم عمیقتر تجربهی انسانیِ مواجهه با شر فراهم میآورد.