دوس پاسوس در دوران مترقی خود، یعنی پیش از جنگ داخلی اسپانیا (زیرا پس از این جنگ مرتجع شد)، آزمایشگرترین نویسنده‌ی آمریکا بود.

هانس کریستین آندرسن در بستر مرگ است. مورفین مغز او را میان رویا و توهم به نوسان درآورده و یک عمر نادیده گرفته‌شدن از سوی هموطنانش، آن هم زمانی که خود به‌خوبی بر اهمیت آنچه می‌کرده آگاه بوده، چون خوره بر جانش افتاده و او را مطرود و منزوی ساخته است. آندرسنی که در سفرهای متعدد و فراوانش با بی‌پروایی و تیزبینی زیبایی‌های شهرهای مختلف جهان را در کنار پلیدی‌هایشان دیده و تا مغز استخوان رنج‌ها و لذت‌های زندگی در آن شهرها را چشیده اینک بر درگاه مرگ از آستانه‌ی زمان و واقعیت گذشته است و قصه‌هایی که ساخته با قصه‌ی زندگی خودش در هم پیچیده و یکی شده‌اند. استیگ دالاگر این‌همه را دستمایه‌ی رمان پیشِ رویمان ساخته و خوانندگان را به سفری در ذهن، بدن، روح و آثار یکی از بزرگ‌ترین چهره‌های ادبیات جهان می‌برد.

سرگذشت دختر جوانی مبتلا به اسکیزوفرنی، با ذکر مو به موی جزئیات، مبنای نوشته ‌شدن کتابی است که برندهٔ جایزهٔ پولیتزر شده است

تفاوت‌ های بیولوژیکی بین جنسیت‌ ها و تأثیرات آن بر رفتار و روانشناسی زنان و مردان

لئوناردو از او خواهش کرد اجازه دهد مدت بیشتری بر روی آن کار کند، چون از لبخند تصویر راضی نبود. او به لیزا گفت: «اغلب مردم با لب‌هایشان می خندند، اما شما با چشم‌هایتان لبخند می‌زنید.»

نویسنده بر این بوده است که واقعیت فراطبیعی و متعال را در کنار واقعیت طبیعی و این جهانی به رسمیت بشناسد و بر این نکته تأکید کند که در جهان مدرن نیز می‌توان از امر متعال و فراطبیعی سخن گفت.

داستان‌های آگاتا کریستی، به‌خصوص آن دسته که درباره‌ی ماجراهای کاراگاه هرکول پوآرو یا خانم مارپل هستند،لقب «ملکه‌ی جنایت» را برای او به ارمغان آوردند ،او همچنین در راه توسعه و تکامل داستان‌های جنایی کوشیده‌ است.

کتاب پیش رو متنی تخصصی در فلسفه‌ی علم است که بیش از هر چیز با دو موضوع «استقرا» و «قوانین طبیعت» گره خورده است. گرچه علم روشی یگانه ندارد، پیشرفت می‌کند و با آن می‌توانیم به شناخت دست یابیم

این کتاب به سبک داستان‌های پلیسی کلاسیک، براساس یک اتفاق واقعی نوشته است. روزهایی که آگاتا کریستی در هتل پراپالاس گذرانده، علاقه‌ی او به استانبول، ماجرای مرد متاهلی که از عشق او دیوانه شده، حسادت، خودخواهی و یک قتل بی‌نقص...