هیچ چیز را باور نکنید، مهم نیست آن را کجا می خوانید یا چه کسی آن را گفته است

در کتاب «هتل شبح‌زده» نوشته‌ی ویلکی کالینز، ترجمه‌ی محمود گودرزی می‌خوانید: پزشکی متشخص و مشهور در مطب خود نشسته و باید به‌زودی بر بالین بیماران بستری خود حاضر شود. میانۀ قرن نوزدهم است و همان آداب و رسوم بر مناسبات اجتماعی جاری است. پزشک در شهر خوش‌نام است و برنامۀ کاری‌اش هم پُر است؛ یا در مطب بیمار دارد، یا باید بر بالین مریضی حاضر شود و از درد او بکاهد. ناگهان خدمتکارش به او اطلاع می‌دهد که خانمی برازنده از راه رسیده و می‌خواهد فوراً ایشان را ملاقات کند. در نخستین دیدار و در پاسخِ نخستین پرسش، خانم از پزشک می‌پرسد: «به‌نظر شما من دیوانه‌ام یا خودِ شیطان؟»

(داستان‌های فرانسوی، قرن 20 م)

کسی نیست که نام افلاطون را نشنیده و از شهرت و مقام مخصوصی که این کتاب در میان کتب فلسفی و اجتماعی جهان دارد بی‌خبر باشد.

به نظر من، مغز انسان در واقع شبیه یک انباری کوچک و خالی است

بیست‌ و پنج سال پیش از برام استوکر، ایرلندی دیگری به نام جوزف شریدان لو فانو داستان بلندی می‌ نویسد که الهام‌بخش دراکولا و دیگر آثار خون‌ آشامی قرن بیستم می‌ شود...