بی‌انقلاب درد زیادی کِشیده‌ام سیگار می‌کِشَم که فقط درد کم کُنم....

چه چیز تو را به عقب برگرداند...

غروب ها لباس باز و بلند ارغوانی می پوشید به لاله گوشش عطر میزد و منتظر هیچ کس نبود...

فرزند آخر بودیم- از پدری تنومند...

ما ماهیان خاکزی بودیم غوطه ور در خودمان

من هیچ وقت شبیه هیچ کس حتا شبیه خودم زندگی نکرده ام