کتاب «بلاتکلیف: سفرنامه‌ای در جنگ» نوشته‌ی منصور ضابطیان روایتی شخصی از سفر نویسنده به سرزمین‌هایی است که هنوز با آثار جنگ و ناامنی دست‌به‌گریبان‌اند.

آنها در دوستی ابدی خود بذر یک جهان جدید و رابطه ی انسانی دیگر را پرورش می دادند.

شاید بهترین توصیف برای انگیزه ی نهفته در پس نگارش این کتاب تصور آن لحظه ای باشد که منتقدی پشت میزش نشسته و می خواهد به بررسی مضمون یا نویسنده ای بپردازد که ناگهان چند پرسش بر آشوینده گریبان اش را میگیرد مقصود از این بررسی چیست؟

اگر انسان در جسم خود فانی است در عمل تاریخی خود باقی است.

در «بوی ملایم کنت» بیشتر با داستان‌هایی مواجهیم که برش‌های کوچک اما عمیقی از زندگی را برای‌مان روایت می‌کنند.

سرزمین گوجه های سبز با نام اصلی حیوان درون اثری درخشان از هرتا مولر نویسنده ی برجسته ی رومانیایی آلمانی و برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات است داستانی که با صدایی بی همتا زخم های عمیق انسانی را روایت میکند.