باختین علیرغم فراز و نشیبهای حیاتِ شخصیاش دورانِ فکریِ درخشانی را پشتِ سر نهاد که طیفِ وسیعی از موضوعاتی را در بر میگرفت که تا امروز نیز چالشانگیز و پیچیده باقی ماندهاند. انتشارِ نخستین دستنوشتههای باختین –هنر و پاسخگویی و دربارهی فلسفهی کنش– این نظر را تقویت میکند که ایدههای او خارج از محدودهی مطالعات ادبی نیز ارتباطِ چشمگیری با هم دارند. این متنها که در میانهی دههی سوّمِ حیاتِ او تحریر شدهاند، آثاری فلسفی و نظری-اجتماعیاند که طیفِ گستردهای از کلیدیترین مباحثِ علومانسانی را در بر میگیرند.
اگرچه این مطالعات پیش از آن نوشته شدهاند که باختین مدلوارهی فرازبانشناختی خاصِ خود را در اواخرِ دههی 1920 بسط دهد، اما بهاختصار ایدههای بعدیِ باختین را در خود دارند، یعنی ایدههایی دربارهی سرشتِ گفتوگوییِ زبان، فرهنگ و فردیّت، ماهیتِ پایانناپذیرِ این پدیدارها، و اهمیّتِ محوریِ اتیکشناسی و پاسخگویی در حیاتِ بشری. این دستنوشتهها سویهی دیگری از باختین را آشکار میکنند، سویهای که در قیاس با متونِ بعدیِ او که مفاهیمِ آشنایی همچون “کارناوال”، “چندآوایی” و “دگرمفهومی” را در بر میگیرند، کمتر موردِ توجه بوده است. این متون قاطعانه اثبات میکنند که باختین یک نظریهپردازِ اجتماعیِ بس پراهمیّت و ژرفنگر است.