ارتباط برقرار کنندگان خوب به اینکه زبان تن آن ها چه تأثیری در مورد قبول واقع شدن پیام آن ها برجای می گذارد توجه فراوان می کنند. وقتی دست هایتان به شکل آزاد در دو سمت بدنتان آویزان است، وقتی کف دست هایتان به سمت بالا و باز است و شما با تبسمی بر لبان خود ضمن صحبت به حاضران در جلسه نگاه می کنید، شنوندگان تان احساس آرامش می کنند و پیامتان را به راحتی چون اسفنجی که آب را جذب می کند، جذب خود می نمایند. اگر چهره تان اخمو و جدی باشد، اگر بازوان تان را روی سینه به شکل ضربدر قرار داده باشید و یا با دست هایتان لبه های میز خطابه را گرفته باشید، شنوندگان این تصور را می کنند که یک والد خشمگین با آن ها حرف می زند. اینگونه گیرنده هایشان را به روی شما می بندند، حالت تدافعی می گیرند، در برابر پیامتان مقاومت می کنند و به سادگی از حرفی که می زنید متقاعد نمی شوند...