عشق در نگاه اول بود.

در کهکشان براده های آهن می بینم ستاره ای در جای خودش نیست

انسان همیشه نوعی تأثر شرم آور و اشباع نشده را در گوشه ای از اعماق وجود خویش حفظ می کند...

مجموعه ای است از سروده های نو....

می اندیشم_ این اخرین زمان من است_ می خورم این خرمالو را.

داستانی از زندگی یک خانواده، که بیماری مادرشان آن ها را دور هم جمع می کند

.شاید اگر آینده وجودی عینی و علی حده داشت، مانند چیزی که می شد، با ذهنی بهتر تشخیصش داد گذشته چنین فریبا نبود

سرانجام این رویاها را در عالم حقیقت لمس کردم.

جوهره ی نزار قبانی آمیخته به عشق است و عشق،