همهی ما در طول زندگی روزهای بیحوصلگی، بدخلقی، ناراحتی و اضطراب را تجربه میکنیم؛ هیچکس از این قاعده مستثنا نیست. اما این تصور سالها به ما القا شده که شادی معیار اصلی است و هرچیز خارج از چارچوب آن، مشکل سلامت روان بهشمار میرود. کافی است نگاهی گذرا به برخی کتابهای خودیاری و رسانههای اجتماعی بیندازید تا با موجی از جملات اینچنینی روبهرو شوید: «مثبت فکر کنید! شاد باشید! منفیگرایی را از زندگی خود حذف کنید!»
بااینحال، دکتر جولی اسمیت معتقد است انسانها برای شادبودن دائمی آفریده نشدهاند. او میگوید ما به دنیا آمدهایم تا با چالشهای حفظ بقا دستوپنجه نرم کنیم. اگر دائماً سعی کنیم بهجای مواجهه با احساسات منفی از آنها فرار کنیم، شاید در لحظه کمی احساس آرامش کنیم، اما در درازمدت آسیب جبران ناپذیری به سلامت روان ما وارد میشود.