کتاب نظریه رمان

نظریه رمان نوشته گئورگ لوکاچ است. وی کتاب را در سال‌های 1914-1915 نوشت.

دوره‌ای که مفهوم نامه‌ های اسپارتاکوس رزا لوکزامبورگ، امپریالیسم لنین: بالاترین مرحله سرمایه‌ داری، انحطاط غرب اسپنگلر و روح آرمان‌ شهر ارنست بلوخ را نیز دید. مانند بسیاری از مقالات اولیه لوکاچ، این کتاب نقدی رادیکال از فرهنگ بورژوایی است و از فلسفه زندگی و سنت ایده آلیسم دیالکتیکی خاص اروپای مرکزی سرچشمه می گیرد که مبتکران آن کانت، هگل، نوالیس، مارکس، کی یرکگور، زیمل، وبر و هوسرل هستند.
نظریه رمان نشان دهنده گذار فیلسوف مجارستانی از کانت به هگل است و آخرین اثر بزرگ لوکاچ قبل از روی آوردن به مارکسیسم-لنینیسم بود.
لوکاچ یکی از بنیانگذاران مارکسیسم غربی بود، سنت تفسیری که از ارتدوکس ایدئولوژیک مارکسیستی اتحاد جماهیر شوروی فاصله گرفت. او تئوری شیء سازی را توسعه داد و با تحولات نظریه آگاهی طبقاتی کارل مارکس به نظریه مارکسیستی کمک کرد. او همچنین فیلسوف لنینیسم بود. او از نظر ایدئولوژیک، شیوه های انقلابی عملگرایانه لنین را در فلسفه رسمی انقلاب پیشتاز-حزبی توسعه و سازمان داد.