کتاب موسی و یکتاپرستی، نوشته زیگموند فروید است.این کتاب دربردارنده ی تأملات و نظریات فروید درباره ی وجوه مختلفی از دین است. فروید با اتکا بر این نظریات، ویژگی هایی مشخص از قوم یهود و ارتباط آن ها با مسیحی ها را به تحلیل و بررسی می گذارد. او پس از پژوهشی گسترده و همه جانبه از حکایت زندگی موسی، به این نتیجه ی حیرت آور می رسد که موسی در واقع، مردی مصری بوده که از زادگاه خود، دینی را برای قوم یهود آورده است. فروید سپس تئوری کلی خود درباره یکتاپرستی را بسط می دهد و با استفاده از همین تئوری، به گونه ای جدید به تفسیر چگونگی شکل گیری و توسعه دین یهود و مسیحیت می پردازد. کتاب موسی و یکتاپرستی، یکی از جنجال برانگیزترین کتاب های زیگموند فروید به شمار می آید.
کتاب از سه بخش تشکیل شده و بخشی از کارهای زیگموند فروید در ارتباط با تئوری روانکاوی به منظور ارائه فرضیاتی در مورد رخدادهای تاریخی به شمار میرود. فروید قبلاً هم از این تئوری در کتاب دیگرش به نام توتم و تابو استفاده کرده بود.
بخشی از کتاب
"اگر موسى علاوه بر دین، خنته را نیز به یهودیان تعلیم داده، براى آن است که مصرى بوده، نه یهودى و حاصل این است که مذهب موسى محتملاً یک مذهب مصرى بوده؛ ولى نه مذهب عامه مصرى که با آن بسیار متفاوت است، بلکه مذهب آتن که در موارد اساسى با مذهب یهود مطابقت دارد. چنانکه نشان دادیم، یهودى نبودن موسى و مصرى بودن وى، معماى جدیدى در برابر ما قرار مىدهد. رفتارى که براى یک یهودى عادى است براى یک مصرى غیرقابل فهم است؛ با اینهمه، اگر موسى را در عهد ایخناتون قرار دهیم و او را با این فرعون همزمان بدانیم، معما حل مىشود."