کتاب فرزندان هراکلس

فرزندان هراکلس که در حدود 430 پیش از میلاد بر صحنه رفته، یکی از نمایشنامه‌های کمتر شناخته‌شدۀ اوریپید است. این تراژدیِ تبعیدِ تأثیرگذار و پیچیده، حول مادر و فرزندان هراکلس و کوشش آنان در جهت یافتن پناهگاهی برای رهایی از آزار سپاهیان پادشاه بی‌رحم آرگوس و دفاع آتنی‌ها از این پناهجویان می‌گردد.

اوریپید در این درامِ فریادخواهی، مخاطب خود را بر آن می‌دارد تا به مسائل اساسی در باب رفتار اخلاقی، سیاست و قانون بیندیشد، مسائلی همچون رفتار نامناسب با پناهندگان سیاسی و اسیران جنگی، و کشمکش همیشگی میان کردار اخلاقی و استفادۀ آزادانه از قدرت. موضوعاتی که هنوز هم در جهان امروز، تازه و مورد توجه‌اند و پرداختن به آنها ضروری است.

اوریپید یکی از سه تراژدی‌نویس مهم عصر زرین درام یونان است که منتقدان قدیم و جدید او را درام‌پردازی سنت‌شکن، نوآور و نامتعارف می‌دانند. او در یکی از سال‌های دهۀ 480 پیش از میلاد در بخش شرقی آتن زاده شد. اطلاعات کمی از زندگی اوریپید در دست است. نخستین نمایشنامۀ او یک سال پس از مرگ آیسخولوس در سال 455 بر صحنه رفت و در مسابقات تئاتریِ دیونیزیای شهر آتن به مقام سوم رسید. نخستین دستاورد بزرگ اوریپید در سال 441 با کسب مقام نخست این رقابت‌ها حاصل شد. می‌گویند او بیش از 90 نمایشنامه نوشته که امروزه 19 مورد از این آثار بر جا مانده است. آخرین باری که در آتن به رقابت پرداخت، در سال 408، با نمایشنامۀ اورستس بود. سپس به مقدونیه و دربار آرخِلائوس رفت و نمایشنامه‌ای به نام این پادشاه نوشت. اوریپید در سال 406، حین نگارش نمایشنامۀ کاهنه‌های باکوس، در مقدونیه درگذشت.