واتس کتابش را با ارائه یک نمای کلی و تاریخی از ذن شروع میکند و ریشههای آن را از آموزههای بودا تا توسعه آن در چین و در نهایت انتقال به ژاپن دنبال میکند. او توضیح میدهد که چگونه ذن از آمیختگی بودیسم ماهایانا با فلسفه تائوئیست تکامل یافت و منجر به شکلگیری یک مکتب فکری منحصر به فرد شد که بر تجربه مستقیم تأکید دارد. نویسنده توضیح میدهد که محور مکتب ذن «روشنگری» است. واتس اهمیت مدیتیشن (مراقبه) در دستیابی به این حالت و تفاوت آن با درک عقلانی را مورد بحث قرار میدهد.