قطار می‌رود، تو می‌روی، تمام ایستگاه می‌رود...

آن بچه ها همه شاعر بودند اما مردند و مادرشان دارد دق می کند از غصه زل زده اند به شکل ابلهانه ای و عین خیالشان هم نیست

شیرسنگی به پای شکسته اش نگاه می‌کند...

سیاوش کسرائی، سُراینده‌ی منظومه‌ی آرش کمانگیر، نخستین منظومه‌ی حماسی نیمایی است...

با مقدمه محمدتقی بهار