در من / زنی است / برگ هایش را / باد می برد / اشک هایش را آفتاب / آه / گل های آفتابگردانم / لب های کبودتان را / به نور / نزدیک می کنم.

با افزوده ها و موخره ها

به شهر های دیگر می گریزم/ و مرا می یابی...