شب، از نفس سرد زمان می خواند از روح مه آلود جهان می خواند بر سردر هر خانه سری آویزان شهری که در آن مرگ اذان می خواند

در آغوش هم، در این دایره بی پایان، من امتداد توام، یا تو امتداد منی!

سیاوش کسرائی، سُراینده‌ی منظومه‌ی آرش کمانگیر، نخستین منظومه‌ی حماسی نیمایی است...

پناه بر دانش سنگ از کشاله‌های نمناک روان...

ای هفت سالگی، ای لحظه شگفت عزیمت، بعد از تو هر چه رفت، در انبوهی از جنون و جهالت رفت

به سراغ من اگر می‌آیید...