در من / زنی است / برگ هایش را / باد می برد / اشک هایش را آفتاب / آه / گل های آفتابگردانم / لب های کبودتان را / به نور / نزدیک می کنم.

برای تنهایی ابدی ما / چه فرقی می کند / که آب دریا / شور باشد یا شیرین / اگر دریا طغیان کند / تنهایی ابدی ما / در لایتناهی گم می شود.

از من نخواه که دوستت نداشته باشم عشق اگر بمیرد زندگی بال هایش را می گشاید و می پرد چنان پرنده ای که ناگهان بهراسد

در حیرتم از این مردم ....

از صدای سخن عشق... زمان نمی گذرد، عمر ره نمی سپرد!