در آغوش هم، در این دایره بی پایان، من امتداد توام، یا تو امتداد منی!

قطار می‌رود، تو می‌روی، تمام ایستگاه می‌رود...

جمجمه ام تنوری ست دربسته خفه کرده آتش را در خود و آن قدر دود در دهانم سرفه می کند که گوشواره هایم ابری ست خاکستری!

از تنهایی جهان باز می گردم در راهم برای تنهایی شقایق ها گریسته بودم

به سراغ من اگر می‌آیید...

می نشینم روی مبل / دکمه را فشار می دهم / که شکنجه گرم را روشن کنم