می اندیشم_ این اخرین زمان من است_ می خورم این خرمالو را.

ورهان ولی یکی از سه شاعری بود که قدم در راه ناظم حکمت نهاد و سپس با گشودن راه های جدید از شعر او فاصله گرفت

این صد نامه که آنها را منتشر می کنم، یاد مانده ای است از عشق ها و محبوبه های من که نمی خواستم آنها را منتشر کنم مبادا به کسی خیانت و ظلم کرده باشم.

شعر دود پس می دهد اما فرو نمی نشیند. یکجور کرداری دارد شیدا، بال بال زنان، ما را که بر می گزیند