تنها آن که آدم می کشد از مقوله ایست / که من او را از قلمرو احساساتم اخراج می کنم ....

به یاد دارم که آن‌جا با خودم بودم خودم را در یکی از خواب‌هایم گم کردم.

تندبادی/ درشب همه ی برگ های درختان را کنده است/ تنها یک برگ/ باقی مانده

در مجموع حدود صد شعر که خواننده را به سفری عاشقانهدر سرزمین غریب و گاه حزن‌ انگیز شعر کهن خواهد برد...

پروازت چرا این قدر سنگین شده با مصایب؟