دارم می گذارم به زندگی ام ادامه دهم عجیب ترین موجود فرضی ام....

چشم هات آشیانه های اتاق بود از کنج راه آب کور صدات غروبی که عنکبوت ها را به آواز جفت شان پاسخ می داد...

مادرانه می‌لیسد پلنگ دهان خونین توله‌‌ هایش را پس از دریدن خرگوش...

چشمه جوشید و جویبار نشد رود کوشید و آبشار نشد...

صدای پر زدنی می شنوم که پنهان از بالای سرم می گذشت و آواز زنی شب بیدار در ساحلی در سرزمینم