کتاب ساکسوفون بیس

جوزف اِشکورِتسکی یکی از نمادهای ادبیاتِ چک است. نویسنده ای که نه نازیسم توانست او را از پا در بیاورد نه کمونیسم. او سال 1923 به دنیا آمد و سال 2012 از دنیا رفت. او از نوجوانی عاشق نواختن ساکسوفون شد. در دوران جنگ اسیر و دو سال در کارخانهٔ هواپیماسازی بیگاری کرد. بعد از آزادی چکسلواکی خود را محاصرهٔ کمونیسمِ روسی ای یافت که کشورش را نابود می کرد. او بعد از بهار 68 و تجاوز ارتش سرخ به کشورش و ممنوع  القلم شدن به کانادا رفت و ناشر آثار نویسندگانی چون کوندرا، هرابال، هاول و... شد. او نویسنده و جستارنویسی چیره دستی بود که آثارش به شدت تأثیر گذاشتند. کتاب ساکسوفون بیس اثری ست که در اواخر دههٔ هفتاد منتشر کرد. یک جستار بلند و دو داستان با محوریت موسیقی. او در جستارش که روایتی شخصی دارد؛ از نفرت توأم نازیسم و کمونیسم می نویسد از موسیقی جاز و هر نوع سبکی که به نظرشان منحط می آمد، و مقاومت نسل او با این نوع موسیقی. با راک اندرول، جاز، بلوز و... او نواحتن و گوش دادن را چونان اراده ای روایت می کند علیه دیکتاتوری و برای همین این کتاب روایت هایی ست که در آن ها قدرتِ هنر خود را به رخ می کشد. اشکورتسکی با ساکسوفونِ مشهورش هم نواخت و هم از آن نوشت تا نشان دهد واقعاً تنها صداست که می ماند.