طنز در ادبیات روسی با آثار گوگول و سالتیکف شدرین رسماً متولد میشود ولی رواج و گسترش آن در قرن بیستم صورت میگیرد و در آثار چخوف و بولگاکف به اوج خود می رسد باید گفت که ماهیت و طبیعت طنز روسی مهربانانه است.

سرم را تا گردن فرو می برم توی آب حوض. نفس هایم حباب می شوند. چشم هایم را باز می کنم؛ همه چیز تار است.

(داستان فارسی)

ماناج پدرم بود. آوازه خوان محفل ها و معرکه ها. وقتی پدرش مرد، این باغ با همه ی کندوهای زنبور عسل به او رسید و شد ماناج زنبوردار

داستان این کتاب جذاب درباره‌ی نوه‌ای است که هم‌زمان با آغاز جنگ ایران و عراق در شهریور سال 1359 به دنیا آمده است.

خبرهای خوشی نبود