کاتیا مان در خاطراتش با لحن مخصوص خود از دوران کودکی، از خانواده، تحصیل، اولین برخورد با توماس مان، دوران جنگ و سلطه ی فاشیسم در آلمان، از مهاجرت و چهره های سرشناس هنری و ادبی و به ویژه از آثار همسرش سخن می گوید.

جلو آن‌ها سعی می‌کنم مثل پدربزرگم آرام غذا بخورم تا لحظه‌ی تمام‌شدن غذا و سکوت سنگين بين‌مان را به تأخير بيندازم.

يک‌ وقتی تو اين شهرستان مردی زندگی می‌کرد به اسم سيتريک اُساناسّا.

بلاخره بهار آمده بود و من زمستان سخت زوال ازدواجم را فراموش کردم و برای مدت کوتاهی شدم کودک ده ساله ی سال ها پیش .نسیم کم جان بهاری را در آغوش گرفتم و روح کتاب هایی که در خورجین هایم مملو بود به جانم رسوخ کرد.

(به روز رسانی:حسین زارعی،واحد پژوهش،تنقیح و تدوین قوانین دیدآور)

(داستان های ترکی استانبولی،قرن 21م)

(پلنر هفتگی)

(پلنر هفتگی)