کتاب دل خونین لب خندان (جستارهایی در ادب جدید و قدیم)

ادبیات داستانی منثور ما تاریخی بیش از ۱۳۰ سال دارد. البته حتماً خواهید گفت کلیله و دمنه، سمک عیار و هزار و یک شب را داشته‌ایم. درست است، ولی این‌ها بیشتر به ادبیات قدیم ارتباط پیدا می‌کند تا به داستان نو.
داستان‌نویسی نوین ما خوشبختانه دو بنیان‌گذار دارد که همه می‌دانید مرحوم جمال‌زاده و شادروان هدایت‌اند. پیش از آن‌ها، ما به این صراحت به جهان جدید توجه نداشتیم و به شیوه امروزی نمی‌نوشتیم. اما در پاسخ به این سؤال که چرا آثار یا جهانی نمی‌شوند یا در جهان مطرح نمی‌شوند باید گفت یکی از دلایلش به زبان فارسی بر می‌گردد. البته همچنان می‌شود گفت پس چرا ادبیات کلاسیک ما در جهان مطرح است. چون ادبیات کلاسیک ما هزار ساله است و آثار برجسته بسیاری در آن گنجینه است و در طول دویست سال تاریخ خاورشناسی و ایران‌شناسی مجال برای انتخاب و ترجمه آثار کلاسیک از شاهنامه فردوسی گرفته تا آثار سهراب سپهری فراهم بوده است و بسیاری از ایران‌شناسان به راستی و درستی معتقدند که ادبیات کلاسیک فارسی در میان ادبیات جهان بی‌نظیر است یا مقام اول را دارد. (از متن کتاب)