آپارتمانشان آخرین آپارتمان یک برج بلند است. به دیوار اتاق خواب تصویر یک منظره‌زده شده است. منظره دریاست. طلوع خورشید و دو پرنده‌ای که رو به دریا ‌می‌روند. صبح دوش آب سرد. نوشیدن قهوه بی، شکر همراه برشی کیک و مارمالاد....

گزیده‌ای است از داستان های کوتاه مهم‌ ترین نویسندگان آلمانی زبان قرن بیستم...

نمی‌خواهم فراموش کنم کیستم و چرا به این‌جا آمده‌ام. نمی‌خواهم با حرف‌های زیبا، با سرودهای روحانی، مرا خواب کنند. نمی‌خواهم احساسات خوب به من عاریه بدهند. من مهربان نیستم. من دیوم، همین و بس.

گفتم: «آره. اما ببین، من هیچ‌وقت یه زرافه رو در حال بچه به دنیا آوردن

باریبای جوان و سرکش خوابیدن روی تشکی از کاه طویله، مرغ دزدیدن و فرار از دست صاحب‌ خانه‌ ها را به فرمان‌ برداری از پدر و تربیت کشیش ترجیح می‌دهد.

(داستان های کوتاه فارسی، قرن 14)