لازم است که دست کم برای مدت کوتاهی زندگی را از تن مان بکنیم و به نزدیک ترین رخت آویز دم دست مان آویزان کنیم

(داستان‌های فارسی، قرن 14)

خودت فهمیدی داری می‌ میری؟

در غرب کارهائی دارم، به هرحال، به همین دلیل در مسیرم توی این شهر کوچک، که زن سابق ام زندگی می کند، توقف می کنم

وقتی به خانه رسیدیم، خیلی دیر شده بود

ساعت سه بعد از نیمه شب زنگ تلفن در خانه می پیچد...