شاید کسی که در صد سالگی می میرد، همان ترسی که در شش سالگی گلویمان را می گیرد

من اصلا دلم نمی خواست یک شوهر معمولی داشته باشم.واقعیتش دلم می خواست یک شوهر خفنی می داشتم ، خیلی خفن. یک شوهری که به هر دوست و آشنایی می گفتم دهانش عین دهان تمساح موقع خوردن گراز باز می شد.

گذشته به درد ما نمی خورد. آینده پر از دلواپسی است. فقط حال واقعیت دارد.

(داستانی درباره اندیشه)