کتاب بین گفتن و نگفتن، بیان واقعیت و خیال، در نوسان است

باز، نیمه شب از آن نیمه شبهای میرمهنا بود؛ و مهتاب، مهتاب میرمهنا؛ و دریا، دریای میرمهنا، وجنون...

از اتاق جهانگیر بیرون آمد. خواست برای آخرین بار گلدان بامبو را آب بدهد، به آشپزخانه رفت. چشمش به تابلو افتاد؛ همان تابلویی که مدت‌ها تنها وسیله ارتباطی میان او و جهانگیر بود. بسته کوچکی پیچیده در کاغذ کادوی زیبایی با روبان سپید زیر تابلو به چشم می‌خورد. با قدم‌هایی لرزان به سوی آن رفت. روی تابلو نوشته شده بود: “من را ببخش و فرصت بده با آینده‌ای شیرین، گذشته تلخ را جبران کنیم”

در طول سال‌ها به من آموزش داده بودند که فقدان و سوگ تجربه‌های همگانی است

داستان جدال زنی دلداده با مردی بی احساس...

(داستان های فارسی، قرن 14)