مادر و پدر برزویه هر دو دانش دوست بودند. آنها برزوییه را از کودکی به خواندن و آموختن تشویق میکردند. برزویه هم به دانستن علاقهی بسیار پیدا کرده بود. او هیچگاه از یاد گرفتن خسته یا غافل نمیشد و میکوشید از استادانش به خوبی بیاموزد. برزویه بزرگ و بزرگتر شد و چون به جوانی رسید، علم طب آموخت و پزشکی مشهور و نامآور شد....
واقعاً جای تعجّب دارد! تمام هموغمت را جمع کنی که از جایی فرار کنی و نتوانی؛ انگار دستی تو را محکم نگه داشته است! از همه عجیبتر، الان ده دقیقه است که میخواهم این خودکار لعنتی را زمین بگذارم و بخوابم، ولم نمیکند؛ آزادم نمیکند! هی مینویسد و مینویسد. امروز خیلی کند گذشت. همهاش تلخی بود؛ سختی بود؛ فحش بود؛ توهین بود؛ زهرمار بود و اذیت بود. ته دلم چیزی میگوید که اینها را ول کن. این روزها روزهای خداست؛ روز مهمانی خداست؛ رمضان است.