کتاب بازیگر هیبریدی و کارگردانش پایه های نظری خود را تلاومیر تجربیات امتحان پس داده ی قرن بیستم در تاریخ و فرهنگ ایران و مستوجو می کند. اسیلی از حضور و چندگانگی بدن کارآمد که با عبور از سنت متما لنینگ قصد دارد برای تئاتر ایران پیشنهادی | داشته باشد. در این کتاب با انکا به تجربیات کنار آوانگاره در زمینه ی علم بازیگری و نگاه انتقادی به برخی از روش شناسی ها تکیه بر دارایی های فرهنگی ایرانی است که به آن واسطه می توان به رابطه ای سئولان مومتانه و موقتی میان بازیگر و کارگردان دست یافت. بازیگر هیبریدی ایرانی ریشه های خومالی را در این چشم انداز از خلال سنتهای امی و ورزشی نهفته در فرهنگ ایران بازیانی می کنند. از فرمهای بر ساخته در عرفان و ادبیات ایرانی با ورزشی مانند روزخانه این همنشینی مضافاً نگاهی به بیرون از حواسی تئاتر دارد و مباحث جدید شناخت بدن انسانی همچون علوم انتخاب را هم به این دایره اضافه میکند.