کتاب درباره یک روز بعد از خاکسپاری مردی است که ناتان و الکس دو پسر و ادیت تنها دخترش با دیگر افراد خانواده درباره مرد دفن شده و زندگی گذشته‌شان حرف می‌زنند.

پل ویریلیو در این کتاب تحول توأمان هنر و علم در قرن بیستم را دنبال می کند، تحولی که به صورت کابوس رقص مرگ ظاهر می شود. در چشم انداز جهنمی ویریلیو، هنر و علم بر سر ویران کردن فرم انسانی به صورتی که می شناسیم با هم رقابت می کنند.

ناتان هشت سالش بود که مرگ مغزی شد؛ برای نجات دختر بچه‌ای در آب دریاچه شیرجه زد و غرق شد...

صبح یکشنبه آوریل 1813 بود ، صبحگاهی که نوید یکی از آن روزهای روشن را داد که پاریسی ها ، برای اولین بار در سال ، سنگ فرش های خشک در زیر و یک آسمان بی ابر را می بینند